Nazwa Heron Island nie wzięła się z przypadku. Kiedy wyspa została odkryta przez europejską wyprawę w 1843 roku, jednym z pierwszych widoków dla nowo przybyłych było stado czapli (ang. heron; aktualnie mamy rozróżnienie na heron i egret). Na wyspie i nie tylko tu, spotkać można czaplę czczoną (Egretta sacra, ang. eastern reef egret or pacific reef egret) w dwóch odmianach barwnych, przy czym nie jest to rozróżnienie względem płci. Nazywamy to polimorfizmem. Powód takiego zróżnicowania nie jest znany, podejrzewa się że jest to związane z kamuflażem. Obie formy mogą występować razem na danym obszarze, zwykle ciemna forma dominuje na obszarach o klimacie umiarkowanym, a biała w tropikach.
Zasięg występowania tej czapli to wybrzeża i małe wyspy Indii, Azji Południowo-Wschodniej, Azji Wschodniej, Polinezji, Australii, oraz Nowej Zelandii. Żeruje w czystej płytkiej wodzie, często chodząc między skałami i koralowcami. Żywi się pokarmem typowym dla czapli: rybami, mięczakami, skorupiakami. Czasami kradnie też ryby złowione przez rybitwy. Niektóre gatunki ptaków morskich podążają za innymi drapieżnymi zwierzętami i korzystają ze wspólnego stołu chwytając ofiary uciekające przed drapieżnikiem. Czapli czczonej, również zdarza się wykorzystywać w ten sposób ryby drapieżne, żeby łatwiej zdobyć posiłek.
Gniazdo czapli czczonej to platforma wykonana głównie z patyków i wyłożona roślinnością, np. trawą. Może być ono ponownie wykorzystane w kolejnym sezonie. Samica składa od 2 do 3 jaj, które wysiadują oboje rodzice przez około 4 tygodnie. Młode pozostaną w gnieździe przez kolejne 6 tygodni, również karmione przez oboje rodziców. Populacja jest stabilna, globalnie szacuje się ją na 100 tysięcy do 1 mln osobników.
Referencje:
Davis WE. Jr., 2003. Herons and Brown Pelicans Use Cormorants and a Grebe as “beaters”—why Does this Foraging Behavior Occur?,” Florida Field Naturalist: Vol. 31 : Iss. 4
BirdLife International. 2018. Egretta sacra. The IUCN Red List of Threatened Species 2018: e.T22696980A131759460.
