Jesienni migranci

Późne lato i wczesna jesień to doskonały czas na obserwacje gatunków, które pojawiają się w Polsce tylko w czasie migracji. Część z nich wykorzystuje obszary nadbałtyckie na odpoczynek i uzupełnienie zapasów niezbędnych do kontynuacji wędrówki. Stąd niezwykle ważna jest wiedza o tym gdzie znajdują się tego typu przystanki, bo chroniąc te miejsca pomagamy ptakom kontynuować ich wędrówkę.

Siewkowce (podrząd Charadrii) to grupa ptaków, której różnorodność można podziwiać w tym okresie. Do tej grupy należą między innymi siewki (np. siewka złota), biegusy (np. biegus zmienny, piaskowiec) oraz brodźce (np. szlamnik, krwawodziób, łęczak). Rekordziści pokonują nawet kilkanaście tysięcy kilometrów w jedną stronę, czego dobrym przykładem jest szlamnik, który wśród siewkowców i innych ptaków lądowych odbywa najdłuższe nieprzerwane loty. Trasy szlamników zaczynają się na lęgowiskach w Arktyce i prowadzą na zimowiska w strefach umiarkowanych i tropikalnych. Zatrzymują się w wybranych miejscach na kilka dni/tygodni, aby uzupełnić uszczuplone już zapasu tłuszczu i ruszają w dalszą drogę. Nie wszystkie siewkowate wybierają aż tak długie trasy, część z nich przemieszcza się np. z północy na południe Europy.

Brodziec śniady (Tringa erythropus, ang. spotted redshank) to jeden z ciekawszych ptaków jakie można spotkać w Polsce podczas jesiennej migracji. U tego gatunku istnieje bardzo wyraźna różnica między wyglądem w szacie godowej i spoczynkowej. Dorosłe w szacie godowej są prawie całe czarne z białymi plamami, mają również ciemne nogi i ciemny dziób z czerwoną nasadą żuchwy. Młode i przepierzone dorosłe zimą są jaśniejsze, mają jasnoszary wierzch ciała i czerwone nogi. Młodego brodźca śniadego łatwo można pomylić z krwawodziobem – innym siewkowcem migrującym w podobnym czasie. Odróżnić go można po prążkowanym spodzie ciała i dłuższym dziobie.

Większość brodźców śniadych lęgnie się na północy Europy i na Syberii, gniazdując na obszarach górskich i arktycznych. Żerują, wykorzystując długi dziób brodząc w wodzie i wchodząc czasem po brzuch do wody. Często pływają i ‘spławikują’ w poszukiwaniu pokarmu.  Ich pokarm to różnego rodzaju bezkręgowce. Na zimę lecą głównie na południe Europy (okolice Morza Śródziemnego) i północ Afryki.  Na przelotach widywane są najczęściej pojedynczo, lub w małych grupkach.

W przyrodzie istnieją różne strategie opieki nad potomstwem, obejmujące opiekę obojga rodziców lub tylko jednego. W przypadku brodźca śniadego wyłącznie samiec opiekuje się pisklętami. Samica zaczyna migrację dużo szybciej, często już w drugiej połowie czerwca.