Pełzacze to ptaki, które teoretycznie łatwo możemy spotkać w wielu miejscach np. w miejskim parku. Teoretycznie, bo jeżeli ich nie szukamy to bardzo łatwo można je przeoczyć na korze drzewa. Ich ubarwienie jest perfekcyjnie maskujące, jedyne co je może zdradzać to ruch.

Pełzacz ma centkowany wierzch ciała koloru kory drzewa, ostry, długi i lekko zagięty dziób. Wędrówkę zaczyna od podstawy drzewa i po spirali wspina się ku górze
Te ptaki są zwykle mało płochliwe, ale to nie ułatwia ich znalezienia. Test na spostrzegawczość – znajdź tu pełzacza

W Polsce możemy spotkać dwa gatunki, bardzo do siebie podobne, często żyjące blisko siebie. Najłatwiej rozpoznać je po głosie. Są też drobne różnice w wyglądzie, ale w terenie są bardzo trudne do odróżnienia (można je ocenić na zdjęciu z bliska, jeżeli są na nim cechy rozpoznawcze). Są osiadłe, co oznacza, że bez problemu spotkamy je u nas zimą. Mogą też w tym czasie dołączać do innych wróblowych.

Pełzacze są owadożerne – owadów, ich larw i pajęczaków szukają w korze drzew. Poruszając się po drzewie, wspinają się po spirali okrążając drzewo, zaczynając od podstawy na coraz wyższy poziom, będąc blisko czubka zlatują na inne drzewo i znowu się wspinają. Pióra tworzące ogon są sztywne, służą pełzaczom za podpórkę („trzecią nogę”) i pomagają podczas wspinaczki. Nie ma wyraźnych różnic między samcem i samicą, młodymi i dorosłymi. Pełzacze gniazdują w zagłębieniach odstającej kory lub w szczelinie kory drzewa. Często miejsca występowania obu bliźniaczych gatunków się pokrywają i nie należy sugerować się nazwą jako miejscem, gdzie można je znaleźć.

Pełzacz leśny (Certhia familiaris ang. Treecreeper) ma wyraźniejszą brew, odrobinę krótszy i mniej zakrzywiony dziób i śnieżnobiały spód ciała. Gniazduje w szerokim pasie w znacznej części Europy przez Azję, aż do Japonii, występuje też w Ameryce Północnej. Jego siedliskiem są często starsze lasy liściaste również te z domieszką iglastych, ale spotkamy go też w parkach i w górach do górnej granicy lasu. Waży zwykle 8-10 g.

Mogę się tu mylić, ale bazując na przewodnikach Collinsa i Larsa Jonssona, to pełzacz leśny – wskazują na to m.in. wyraźna biała brew, wcięcie w pasku skrzydłowym, śnieżnobiały spód
Podczas pierzenia sterówki są wymieniane stopniowo, tak żeby ogon mógł zawsze spełniać swoją funkcję podpórki.
Bardzo sprawnie porusza się po pniach drzew. Sztywne sterówki i długie pazury pomagają mu utrzymać się na korze drzewa

Pełzacz ogrodowy (Certhia brachydactyla ang. Short-toed Treecreeper), pomimo nazwy jest najłatwiej spotykany w starych lasach liściastych, parkach i sadach. Dziób odrobinę dłuższy niż u leśnego, spód ciała biały z jasnobrązowym odcieniem po bokach. Tak jak wskazuje angielska nazwa, ma również krótszy w porównaniu do leśnego tylni pazur. Ma mniejszy zasięg niż pełzacz leśny, występuje w zachodniej, środkowej i południowej Europie aż do Morza Czarnego i w północnej Afryce. Nie spotyka się go w Skandynawii, ani na Wyspach Brytyjskich. Nie występuje w górach. Waży około 10 g.

Biała brew u pełzacza ogrodowego nie dosięga do podstawy dzioba, jego dziób jest też trochę dłuższy i bardziej zagięty, szczegóły w upierzeniu są również trochę inne
Spód ciała nie jest śnieżnobiały, tak jak u leśnego
W terenie najłatwiej oznaczyć go jako “pełzacz” bez określania czy to leśny, czy ogrodowy
Aneta

Subskrybuj
Powiadom o
guest
2 komentarzy
Od najstarszych
Od najnowszych
Inline Feedbacks
Zobacz wszystkie komentarze
Małgosia
Małgosia
3 lat temu

widziałam kiedyś jak, podobny do tego z wyglądu, ptaszek wspinał się po ścianie budynku z dołu do góry, powtarzając to kilka razy. Czy to mógł być Pełzacz i czy wspinając się szuka “po drodze” coś do jedzenia?