Krukowate to ptaki bardzo wdzięczne do fotografowania. Są również bardzo inteligentne, przez co niejednokrotnie przyciągają uwagę wielu osób, a czasem też i mediów. Niektóre z nich, takie jak sroka, wrona siwa, kawka, czy coraz częściej gawron, bez problemu spotkamy na terenach miejskich. Inne wciąż wolą bardziej dzikie miejsca i żeby je zobaczyć trzeba wyjść do nich w teren. Jest też trzecia opcja – ptaki żyją z dala od miasta, ale zalatują w pobliże działalności graniczącej z ich obszarem np. na stoki narciarskie w górach.

Niektóre krukowate spotkamy wyłącznie na terenach wysokogórskich
Często łatwo można je wypatrzeć na tle śniegu, lub na drzewie

Wieszczek (Pyrrhocorax graculus, ang. Alpine chough) to bardzo towarzyski, wysokogórski ptak, którego najczęściej można spotkać w większym stadzie. Wieszczek nie należy do tych krukowatych, które można spotkać w Polsce, ale wyjeżdżając np. w rejony Alp jest to bardzo możliwe. Występuje jedynie w rejonach górzystych, zwykle do wysokości 4000 m, chociaż w Himalajach znaleziono stanowisko lęgowe wieszczków nawet na wysokości 6500 m n.p.m. Był też widywany przez himalaistów nawet na większej wysokości.

Wieszczek jest gatunkiem osiadłym, w zimie zlatuje w niższe partie gór. Można go wtedy zobaczyć np. blisko restauracji przy stokach narciarskich, gdzie łatwiej jest mu zdobyć posiłek. Kiedy wieszczki pojawiają się w stadzie, zwłaszcza kiedy wokół jest dużo śniegu, nie można ich przeoczyć. Spotkanie takiego stada robi duże wrażenie, zwłaszcza, że często ptaki te nie są płochliwe i gromadzą się np. na dachach budynków.

Wieszczki na dachu przy restauracji w ośrodku narciarskim
Przy dobrym świetle ich kontrastowe kolory dzioba i nóg są dobrze widoczne
W powietrzu czasami wykonuje ciekawe akrobacje
Wieszczek ma długi ogon i ‘palcowate’ zakończenia skrzydeł

W lecie wieszczki polują głównie na bezkręgowce takie jak owady i ślimaki, zimą przestawiają się na jagody, owoce (np. jałowca, rokitnika), nasiona, znaczący udział mają też resztki po turystach. Gniazda są budowane np. na niedostępnych półkach skalnych. Wieszczki są dość charakterystyczne i łatwo można się nauczyć rozpoznania – dorosły jest cały czarny z krótkim, żółtym dziobem i czerwonymi nogami. W upierzeniu brak wyraźnych różnic między samcem i samicą. Młode wieszczki są bardziej brunatno-czarne, mają ciemne nogi i ciemny koniec żółtego dzioba. 

Wieszczki nawołujące się w stadzie
Te dwa osobniki znalazły coś do zjedzenia na balkonie
Wieszczek wielkością jest porównywalny do kawki
Stadko zbierające się popołudniu na poszukiwanie jedzenia

Przez to, że siedliskiem wieszczków są obszary wysokogórskie, szczególne zagrożenie stanowią dla nich zmiany klimatu. Przesuwanie się granicy wiecznego śniegu może powodować przenoszenie się wieszczków na coraz wyżej położone, niedostępne tereny lub ich zanik na danym obszarze.

Subskrybuj
Powiadom o
guest
0 komentarzy
Od najstarszych
Od najnowszych
Inline Feedbacks
Zobacz wszystkie komentarze