Rybitwy to ptaki mające w sobie mnóstwo gracji i lekkości. Smukły kształt ich ciała i zaostrzony kształt skrzydeł umożliwia im sprawne manewrowanie w locie, co niewątpliwie przyczyniło się do ich sukcesu ewolucyjnego. Wśród rybitw możemy wyróżnić grupę rybitw bagiennych należące do rodzaju Chlidonias. Preferują one bagna i obszary zalewowe, a w ich diecie dominują owady, chwytane w locie (w przeciwieństwie do rybitw ‘morskich’ u których dominują ryby). W Polsce możemy spotkać trzy gatunki rybitw bagiennych: białoskrzydłą, czarną oraz białowąsą.
Rybitwa białoskrzydła (Chlidonias leucopterus, ang. White-winged tern) jest u nas dość rzadkim ptakiem lęgowym. Zasięg jej gniazdowania obejmuje spory kawałek Eurazji – sięga od środkowej i wschodniej Europy, po Syberię, do północno-wschodniej części Chin. Na zimowiska lecą do Afryki, ale też południowej Azji i Australii. W Polsce miejscem, gdzie od lat lęgną się rybitwy białoskrzydłe są nadbiebrzańskie rozlewiska.
Rybitwy białoskrzydłe na miejsca gniazdowania wybierają zalane łąki, gdzie w kępach traw i turzyc zakładają gniazda. Polują głównie zdobywając pokarm w locie. Na biebrzańskim obszarze populacja rybitwy białoskrzydłej jest bardzo mocno uzależniona od poziomu wód na rozlewisku, a dokładniej czy utrzyma się ona na tyle długo, aby rybitwy mogły dokończyć lęgi i wyprowadzić lotne młode. Jeżeli poziom wody spadnie zbyt wcześnie, lęgi mają małe szanse na powodzenie. Samica składa dwa do trzech jaj i wysiaduje je przez okres około trzech tygodni. Wyklute pisklęta będą lotne po kolejnych trzech tygodniach dokarmiania przez rodziców. Niestety, zwłaszcza w ostatnich latach poziom wody nie utrzymuje się na tyle długo, aby młode mogły bezpiecznie opuścić kolonię. Rybitwy wpadają w pułapkę ekologiczną – podczas zakładania gniazd poziom wody jest wysoki, ale opada zbyt szybko, aby lęg mógł zakończyć się sukcesem (OTOP).
Nad Biebrzą spędziłam około tygodnia pod koniec czerwca. Wyprawa była dość spontaniczna, planowana na bieżąco dzień po dniu. Mniej więcej w połowie wyjazdu przypadkiem trafiłam na miejsce, które zostało wcześniej opisane na stronie OTOPu (link pod spodem). Tu na łąkach po obu stronach drogi, aż roiło się od żerujących rybitw. Dało mi to możliwość obserwowania ich podczas polowania, co w części przedstawione jest na dołączonych zdjęciach. Liczebność rybitw na tym obszarze oceniono na około 1000 par, co potwierdza wyjątkowość tego miejsca. Rybitwy zajęte były polowaniem i kompletnie nie były zainteresowane patrzącymi na nie ludźmi. Chociaż obserwować je tam było niezwykle łatwo, to jednak wyraźne zdjęcia w locie wymagały sporo cierpliwości 😉 Od 2021 roku trzy gatunki rybitw bagiennych zostały objęte monitoringiem w ramach Państwowego Monitoringu Środowiska, aby lepiej poznać zmiany w liczebności populacji na przestrzeni kolejnych lat (OTOP).
Link: https://otop.org.pl/2021/06/12/fenomen-na-zajkach-czy-fenomenalne-zajki/
Ale ma piękne upierzenie niby takie proste ale jest w nim coś eleganckiego. Szkoda że w Polsce tam gdzie ja mieszkam nie występują.
To prawda, mają w sobie szczyptę gracji i elegancji. Warto wypatrywać teraz ptaków na przelotach, nawet jeżeli nie będzie to ta rybitwa to może trafić się coś innego ciekawego 🙂